Já þetta er ég aftur! Eins og þið sjáið þá eruð þið mér ofarlega í huga þennan daginn. En ég bara varð að segja ykkur svolítið. Þið hafið líklega allar heyrt talað um örtölvu- og mælitækni, ekki satt? Þið bara hljótið að muna eftir "áhugaverðasta og skemmtilegasta" kúrsinum sem við tókum á haustönn 2002. Að ég tali nú ekki um hann Rögnvald, honum gleymi ÉG alla vegana ekki í bráð... En þannig er nú mál með vexti að hér sit ég og er að vinna verkefnið mitt og síðan í gær hef ég verið að lesa ört og mæl bókina því nú skal setja saman rás með díóðum og transistorum og logic og öllu tilheyrandi. Ég verð nú að viðurkenna að á dauða mínum átti ég von en ekki því að í ágúst myndi ég draga upp ört og mæl og finna þar lausnir á öllum heimsins vandamálum. Svo ég vildi bara láta ykkur vita sem eruð að kveljast yfir ört og mæl þessa dagana að so am I! Og jafnvel þó þið trúið því ekki þá er þetta mjög nytsamleg bók. Hann Kristinn vinur minn fann meira að segja part af rásinni sem við þurfum í sýnidæmi sem við máttum sleppa. Er það nú ekki alveg dæmigert?
En hvað söguna frá Húsavík varðar þá ákváðum ég og tvær af æskuvinkonum mínu um hádegi síðasta föstudag að nú væri mál til komið að hressa aðeins upp í gömlu nágrönnunum svo við skelltum okkur norður. Á leiðinni komumst við að því að það var ball heima þetta kvöld svo við settum bara í fluggírinn og skelltum okkur beint á djammið þegar áfangastað var náð. Og við sáum ekki eftir því. Þarna hittum við moldríkustu Ameríkana, já og bara moldríkustu menn sem ég hef á ævi minni kynnst. Þeir voru sem sagt staddir á Íslandi í laxveiði, komu á einkaþotunni og voru með veiðiheimilið sem Kristín vinkona vinnur í á leigu. Ekki amalegt það. Þeir voru snöggir að fylla Sigurveigu vinkonu þarna á ballinu og gerðu sitt besta til að fylla Ásu líka en höfðu ekki erindi sem erfiði í þetta skiptið... En síðan var ballið búið og við á leið heim þegar þeir ákváðu að við skildum nú endilega mæta í kvöldmat hjá þeim kvöldið eftir, þeir væru með nóg af mat og víni handa öllum!! Við sögðum bara já, já, héldum að þetta væri bara eitthvert bull í þeim og létum bara þar við sitja. Á laugardaginn kom síðan þessi brjálaðasta blíða sem ég hef upplifað á Húsavík, það var 25°C í skugga og 44°C í sólinni þegar best var. Við lágum bara í sólbaði og höfðum það gott þegar Kristín hringir og segir að við verðum að gjöra svo vel að mæta um kvöldið, það sé búið að panta handa okkur mat. Hún hótar okkur öllu illu ef við mætum ekki svo við brosum að sjálfsögðu bara út í annað og lofum að koma. Og þvílíkt maður.... Við mætum þarna í veiðiheimilið hálf feimnar því okkur fannst þetta nú frekar broslegt. Við þrjár rétt rúmlega tvítugar með 11 Ameríkönum á aldrinum frá 30-60. En þetta var algjört ævintýri. Þeir voru svo kurteisir að ef ég myndi kynnast íslenskum strák sem ætti ekki nema svona 1/12 af kurteisinni þeirra þá held ég að ég myndi ét'ann. Það var tekinn fyrir mann jakkinn, færður stólinn, þetta sótt og hitt sótt fyrir mann, staðið upp ef maður stóð upp og svo framvegis og svo framvegis... Og þarna fengum við þriggja rétta máltíð með fordrykk og mjög góðu víni með matnum og bara neim itt. Þetta var bara algjör draumur!!! Þeir voru líka að hugsa um að fljúga með okkur suður á djammið en höfðu svo seint samband við áhöfnina á einkaþotunni að hún var dottin í það á djamminu í Reykjavík. Svo þá var bara haldið á Baukinn þar sem Óli Palli var DJ. Við náðum öllum köllunum með okkur út nema einum sem ég man ekki hvað heitir en veit að hann er "highly respected Harvard professor". Og þetta var ekkert smá gaman. Núna tókst að fylla Ásu svoleiðis að annað eins hefur sjaldan sést og ef einhver sagði svo mikið sem hæ við okkur þá var sá hinn sami um leið kominn með glas í hönd. En síðan var ballið að sjálfsögðu búið en þeir voru ekkert til í að fara að sofa strax. Svo þeir sömdu bara við Óla Palla og tókum hann með í veiðiheimilið þar sem hann spilaði á gítar og partýið hélt áfram fram undir morgun. Við áttuðum okkur held ég ekki á því fyrr en þá hvers lags ægilegir uppar þetta voru, ekki fyrr en þeir sögðu okkur að í fyrra höfðu Ólafur Ragnar Grímsson og Dorrit komið í mat til þeirra. Já og líka þegar einn þeirra sagði:"When I went somewhere blablabla with Clinton dadara"! Þeir voru uppar! Og partýið kláraðist ekki fyrr en rúmlega sjö á sunnudagsmorguninn þegar við fórum heim að sofa og þeir fóru að týnast ýmist út að veiða eða inn að sofa.....

Arnhildur Eyja posted@ 8/15/2003 11:28:00 f.h..